Andrzej Munk

Reżyser filmowy. W czerwcu 1939 ukończył gimnazjum w Krakowie. W czasie okupacji przeniósł się do Warszawy. Musiał ukrywać się z racji swego żydowskiego pochodzenia. W stolicy pracował w firmie budowlanej jako technik. Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Potem jako robotnik pracował w Monopolu Tytoniowym w Mogile pod Krakowem i przy kolejce linowej na Kasprowy Wierch (był dozorcą kolejki i mieszkał w schronisku). Po wyzwoleniu powrócił do Warszawy. Podjął studia na Politechnice Warszawskiej na wydziale architektury (przerwane na skutek choroby), następnie studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, wreszcie wstąpił do szkoły filmowej w Łodzi. W roku 1951 ukończył Wydział Operatorski PWSF w Łodzi; dyplom na Wydziale Reżyserii. W 1946 wstąpił do PPS i ZNMS. W czasie studiów był działaczem na uczelni , a potem w latach 1948-52 członkiem PZPR. W 1952 został usunięty z organizacji za zachowanie "niegodne członka partii". W latach 1950-55 pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych, początkowo jako operator Polskiej Kroniki Filmowej, potem jako reżyser filmów dokumentalnych. W 1957-61 wykładowca w łódzkiej szkole filmowej. Od 1965 łódzka PWSFTviT przyznaje nagrodę jego imienia dla najlepszego debiutanta roku. Zginął w wypadku samochodowym pod Łowiczem. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, kwatera 4A-5-2. [Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl].